Van Los Angeles naar Malibu

Dinsdag 26 april 2016

Weer een mooie zonnige dag in LA. De nacht verliep goed (voor Paul althans), de anderen waren al 05.00 uur wakker, haha. Na een heerlijk zelf verzonnen ontbijtje gingen Paul en Rudi even de pilsjes van de avond ervoor eraf rennen in de wijk. Waarop Joost en Paulien een romantische wandeling maakten.
Na het lange wachten op de lift naar Roadbear (de verhuurder van de camper) waren we onderweg naar ons onderkomen voor de komende weken. Aldaar kregen we de uitleg over hoe de camper van binnen en buiten werkt. Van de strontpijp, het schakelen, tot het uitschuiven van het hele middenstuk van de bolide. De Zwitserse dame (waar je een flink zadel achterop kon zetten) was helder in de uitleg. Na het korte brainstormen over wie als eerste zou rijden kwam Joost uit de bus rollen.

Onze Max in wording bracht ons met een paar minuten rijden bij Vons, een grote supermarkt waar we gelijk onze proviand voor de komende dagen hebben ingeslagen. Je snapt dan enigszins waarom al die dikke Amerikanen aan de goedkope fastfood zoals McDonalds zitten. De prijzen zijn hoger dan in NL en kunnen flink zijn als je voor een hele week spullen haalt. Gelukkig hadden we een bonuskaart van deze supermarktketen geregeld. Na 240 USD achter de winkelwagen te zijn tuften we naar Malibu Beach. Aan een wat hoger gelegen klif lag onze camperground met uitzicht op de Pacific. Wat een uitzicht, allememachies!

Qua camper is het baas boven baas en winnen vooral de Amerikanen het van ons. Zo groot als een stadsbus of vrachtwagen van Simon Loos staan ze er. Met satellieten als op het mediapark in Hilversum en uitschuifbare delen die niet normaal en over de top zijn. Welkom in de USA! Het was al een uur of half 7 dat we aan de picknicktafel zaten en de wegwerp bbq aan werd gezet en het eerste welverdiende biertje van de dag soldaat werd gemaakt. De eerste burgers lagen lekker op het vuur en we genoten van het wereldse uitzicht. Al snel kwamen 2 seniore Amerikanen aan, man en vrouw. Ze wezen ons erop dat we niet met kolen mochten bbq'n, alleen met propaangas. Paul riep dat we dat niet wisten, wat direct in de opmerking "that's bullshit" resulteerde. Hadden wij even een probleem, het vlees lag er net op en ze wilden dat we het uitmaakten. In het Nederlands vroegen we ons onderling af wat we moesten doen. Het Amerikaanse stel was er duidelijk in, het vuur moest uit en wel nu meteen. We gingen door en tja...het vlees was nog niet gaar en we gooien vezelf niks weg. De vrouw zei tegen haar man "wright down their licenseplate" en riep "welcome to America". Een actie die bij ons in de volksmond op "NSB'r in het huis" kan rekenen. Verschrikkelijke mensen zeg! Het resultaat was dat de chef van de camping erbij werd gehaald. Hij bevestigde dat onze bbq niets voorstelde en dat soms zelfs meer gevaarlijke situaties oplevert met namaakvuur met behulp van gas. Onze bbq lag in een grindbak van vele m2's en er kwamen totaal geen vlammen van af. Waarschijnlijk een voorbode van de hypocrisie in Amerika.

Na wat koken op het vuur in de camper en het bespreken van de plannen voor de volgende dag vielen de oogjes langzaam dicht. We merken dat we nog moeten wennen aan de tijden en het ritme. Al vroeg wakker rond 6, intensieve dagen en de pilsjes werken als een goede slaapmuts. We zitten in Malibu, toch hebben we besloten nog even terug te rijden qua route, Santa Monica. Bekend door de grote pier aan het strand met o.a.een achtbaan en reuzerad erop. Bekend uit veel films en tevens het eindstation van. de route 66, awesome dude!

Het plan was gesmeed, tijd voor ons bed. Pien en Joost slapen in de aparte slaapkamer en Paul en ik vormen het liefdeskoppel boven de bestuurdersstoel. We kunnen onze kont amper keren, wat direct leidt tot hilariteit. Dag 1 in onze camper en nog weken te gaan. Wat zal onze relatie een enorme extra dimensie krijgen, niet tekort. Trustuh allemaal en see ya!

Rudi